Dokumentuetan Cembrana izenarekin agertzen da, eta Antso IV.a Nafarroako erregerena izan zen 1058. urtera arte. Urte hartan Fortun Sanchezi eman zion, Marañonetik Buradonera arte, Kantabria mendilerroaren paraleloan dagoen eremu horretako jaunari. Hainbat urte eman zituen Gaztela, Aragoi eta Nafarroako erresumekiko bere mendekotasuna txandakatzen, 1198ean Gaztelara behin betiko pasa zen arte.

Mendozatarren antzinako dorretxearen aztarnak geratzen dira. Bere kokapen estrategikoaren lekuko dira bere bi ostatuak, ospitale bat eta bi gurutzadurak, horietako bat guruz-toki kategoriarekin, eraikin ireki txiki batez estalia baitago, eta beste bat, Bentako Gurutzea izenarekin ezaguna, errekako ostatuaren ondoan egoteagatik. Azken horretatik harrizko bost arku baino ez dira geratzen.

Santa Luzia elizak bost erretaula gordetzen ditu.